- κακοκαρδίζω
- [какокардизо] р. печалить, огорчать,
Λεξικό Ελληνικά-ρωσική νέα (Греческо-русский новый словарь). 2014.
κακοκαρδίζω
Смотреть что такое "κακοκαρδίζω" в других словарях:
κακοκαρδίζω — κακοκαρδίζω, κακοκάρδισα, κακοκαρδισμένος βλ. πίν. 33 Σημειώσεις: κακοκαρδίζω : σε ορισμένα λεξικά αναφέρεται και παθητική φωνή. Το ρ. έχει και τις δύο έννοιες → στενοχωρώ, στενοχωριέμαι … Τα ρήματα της νέας ελληνικής
κακοκαρδίζω — (Μ κακοκαρδίζω) [κακόκαρδος] 1. (μτβ.) κάνω κάποιον να λυπηθεί, στενοχωρώ 2. (αμτβ.) χάνω το κέφι μου, λυπάμαι, στενοχωριέμαι, δυσαρεστούμαι … Dictionary of Greek
κακοκαρδίζω — κακοκάρδισα, κακοκαρδισμένος 1. κάνω κάποιον να λυπηθεί: Γιατί μας κακοκαρδίζεις μ αυτά που λες; 2. στενοχωρούμαι: Μην κακοκαρδίζεις κι όλα θα διορθωθούν … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ακακοκάρδιστος — η, ο [κακοκαρδίζω] αυτός που δεν κακοκαρδίζει, που δεν δυσανασχετεί, ο πάντοτε ευχαριστημένος … Dictionary of Greek
βαλαντώνω — 1. κατακουράζομαι, εξαντλούμαι σωματικά 2. λαχανιάζω, βαριανασαίνω 3. στενοχωριέμαι 4. στενοχωρώ, κακοκαρδίζω κάποιον 5. ζαλίζω κάποιον, τον τρελαίνω από έρωτα. [ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < βαλάντιο(ν), ενώ κατ άλλη άποψη, λιγότερο πιθανή, < *μαλατώνω… … Dictionary of Greek
κακ(ο)- — (AM κακ[ο] ) α συνθετικό πάμπολλων λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής. Τα σύνθετα στα οποία εμφανίζεται είναι στο σύνολό τους σχεδόν προσδιοριστικού τύπου (δηλ. το α συνθετικό προσδιορίζει το β , πρβλ. κακο μούτσουνος, κακο ντυμένος) με… … Dictionary of Greek
κακοκάρδισμα — το [κακοκαρδίζω] στενοχώρια, λύπη, δυσαρέσκεια, δυσθυμία … Dictionary of Greek
κακοκαρδισιά — και κακοκαρδισά, ἡ (Μ) [κακοκαρδίζω] στενοχώρια, δυσαρέσκεια, λύπη, δυσθυμία … Dictionary of Greek
κακοκαρδισμός — ο [κακοκαρδίζω] κακοκάρδισμα* … Dictionary of Greek
κακοκαρδιστής — ο [κακοκαρδίζω] αυτός που κακοκαρδίζει, που στενοχωρεί κάποιον … Dictionary of Greek
κακοφανίζω — 1. κάνω κάτι να φανεί σε κάποιον κακό, κακοκαρδίζω 2. (συν. η μτχ.) κακοφανισμένος, η, ο δυσαρεστημένος, κακοκαρδισμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο) * + θ. φαν , πρβλ. ἐ φάν ην τού φαίνομαι, κατά τα σε ίζω (πρβλ. α φανίζω, εμ φανίζω)] … Dictionary of Greek
